کتاب خِردکُشی

نه تنها کمونیست ها و احزاب کمونیستی، انقلاب اکتبر را رخدادی دوران ساز و روسیه ی شوروی را سرآغاز عصری جدید می دانستند که تحقق جامعه ای آرمانی را امکان پذیر ساخته است، بلکه بسیاری از روشنفکران غیر کمونیست در غرب و دیگر نقاط جهان نیز با خوش بینی و امیدواری و گاه با شور و شوق وصف ناپذیری فرایند تحولات این سرزمین را دنبال می کردند. تشویق و ترغیب این دسته از روشنفکران و جذب آنان به منظور حمایت از

روسیه‌ی شوروی، یکی از اهداف احزاب کمونیستی و پیش از همه حزب کمونیست روسیه ی شوروی بود. از این رو، کارزارهای تبلیغاتی گسترده ای به راه انداختند تا با انتشار روزنامه ها و نشریه ها و برپایی کنگره های گوناگون و دعوت از نویسندگان، هنرمندان و روشنفکران و شخصیت های نامدار برای دیدار از روسیه ی شوروی و مشاهده ی تحولات آن، به اهداف خود دست یابند. تلاش و تبلیغات آنان تا حدی به ثمر رسید و در سال های میان

دو جنگ جهانی، بسیاری از روشنفکران از گوشه و کنار جهان به اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی سفر کردند تا شاهد فرایند انقلاب اکتبر و تحولات و رویدادهای پس از آن باشند. هدف آنان بیش و پیش از همه آن بود که ببینند اکنون که حاکمان جدید، آن گونه که در مانیفست کمونیست آمده است، «با سرنگونی قهرآمیز تمام نظام اجتماعی پیشین» همه ی قدرت را به دست گرفته اند، چه دگرگونی هایی روی داده و چه تحولاتی در شرف وقوع

است و آیا نشانه هایی از جامعه ی آرمانی آنان در «کعبه ی آمال پرولتاریا» یافت می شود؟ در این کتاب کوشش شده است تا بر اساس گفته ها و نوشته های تنی چند از روشنفکران سرشناس غربی، به ویژه کسانی که در دوران انقلاب اکتبر و سال های پس از آن به روسیه سفر کردند، به بررسی نگاه و نگرش آنان به انقلاب اکتبر و واکاوی نقد و نظر و نظریه ها و همچنین پیامدهای کنش و واکتش آنان پردانلود کتاب کتاب خِردکُشی اثر خسرو ناقدداخته

شود. افزون بر این ها، هم از چرایی گرایش گروهی پُرشمار از روشنفکران در گوشه و کنار جهان به ایدئولوژی کمونیستی و هواداری آنان از انقلاب اکتبر و طرفداریشان از اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی سخن به میان خواهد آمد و هم از دلایلِ رویگردانی شماری کم از روشنفکران از ایدئولوژی ها و نظام های تمامیت خواه. و سرانجام آن که با اشاراتی می کوشیم پاسخی برای این پرسش بیابیم که آیا کمونیسم جایگزین ایمان مذهبی روشنفکران شده و به دینی جدید تبدیل شده است؟