کتاب هشتاد و دو نامه به حسن شهید نورایی

دانلود کتاب هشتاد و دو نامه به حسن شهید نورایی نوشته نویسنده پیشگفتار بهزاد نوئل نورائی pdf بدون سانسور

عنوان اثر: هشتاد و دو نامه به حسن شهید نورایی

پدید آورنده: پیشگفتار بهزاد نوئل نورائی

زبان نگارش: فارسی

سال نخستین انتشار: مرداد 1404

شمارگان صفحات : 316

معرفی کتاب هشتاد و دو نامه به حسن شهید نورایی

نامه های صادق هدایت به حسن شهید نورایی، مجموعه ای از مکاتبات بین این دو نفر است که اطلاعاتی را در مورد زندگی و افکار هدایت و همچنین روابط دوستانه آنها ارائه می دهد. این نامه ها شامل موضوعات مختلفی از جمله مسائل ادبی، مسائل شخصی و مسائل اجتماعی است.
برخی از نامه ها حاوی اطلاعاتی درباره فعالیت های ادبی هدایت و نظرات او درباره نویسندگان و آثار دیگران هستند. برخی دیگر به مسائل شخصی هدایت و مشکلات و دغدغه های او می پردازند. همچنین، در این نامه ها می توان دیدگاه های هدایت درباره مسائل مختلف جامعه و فرهنگ زمان خود را مشاهده کرد.

خلاصه کتاب هشتاد و دو نامه به حسن شهید نورایی

در نظر بسیاری نامه های هدایت به شهید نورانی را باید از جمله نوشته های مهم او دانست. متنهائی با ارزش ادبی مسلم در ۱۳۵۸ که صحبت از فراهم آوردن مطالبی برای اختصاص شماره ویژه نشریه ای به صادق هدایت بود غلامحسین ساعدی قول میداد که درباره این نامه ها بنویسد که در نظرش ارزش آثار بزرگ هدایت را داشت کاتوزیان هم بر قدر و ارج ادبی اعلا و والای نامه ها تکیه می کند که برخی از بهترین نمونه های نثر هدایت را در بر دارند میبایست بر صحت این داوری مهر تایید گذاشت که در این نامه ها با
نوشته های کسی روبرو هستیم که در به کار بردن کلمات و پرداختن اندیشه ها و بیان کردن تاثرات و تألمات راه و شیوه خود را دارد. سبک هدایت در این نامه ها بهتر و یکدست تر از هر جای دیگر به چشم می خورد. در اینجا قلم هدایت در مرز زبان محاوره و زبان کتابت به شرح احوالات می پردازد و در جملاتی کوتاه و به سبکی ساده از آنچه بر او وو در برابر او می گذرد می نویسد.

این سخن نادرست نیست که برخی از بهترین و پخته ترین نمونه های نثر هدایت را در این نامه ها می توان یافت همچنانکه او جهائی از طنز تلخ او را و رنج شکنجه آمیز هستی او را انتشار ۱۲ نامه از نامه های هدایت به شهید نورائی در اردیبهشت ۱۳۳۴ در
ماهنامه سخن حادثه ای پر اهمیت در حیات فرهنگی ایران بود. نخستین بار بود که نامه های خصوصی نویسنده ای آنهم نویسنده ای با مقام و اعتبار یکتای هدایت انتشار می یافت و خوانندگان سطوری را در برابر چشمان داشتند که برای طبع و نشر نوشته نشده بود و در نتیجه با فضاهای ناشناخته ای در دنیای هدایت آشنا می شدند. بر همین نکته هم هست که در مقدمه کوتاه سخن بر این نامه ها تاکید می شود ” از روی این نامه ها می توان قیافه حقیقی صادق هدایت را چنانکه بود ترسیم کرد.

آیا نامه ها صادق هدایت را چنانکه بود ترسیم می کند؟ و از سوی دیگر برای فهم و درک نوشته های هدایت چه نیازی به شناختن قیافه حقیقی صادق هدایت داریم؟ پرسشهائی که پاسخی ساده و آسان ندارند چرا که هم با چرائی و چگونگی آفرینش هنری سر و کار پیدا می کنند و هم با رابطه میان آفریده و آفریننده این نامه ها در هر حال از دو کس و دوستی میان آن دو خبر می دهد: صادق هدایت و حسن شهید نورائی.

از زندگی هدایت بسیار نوشته اند که بود و چه کرد و چه نوشت؟ پس در اینجا حاجتی به بازگوئی آنچه زندگی او بود نداریم. در آغاز این مکاتبه هدایت ٤٣ سال دارد تولد: ۲۹ بهمن /۱۲۸۱ ۱۷ فوریه .(۱۹۰۳ نویسنده ای است سرشناس و سخت مورد احترام روشنفکران ترقیخواه اینکه دوستی حسن شهید نورائی تولد ۲۵ حمل – فروردین /۱۲۹۱ ١٤ آوریل (۱۹۱۲) با هدایت از چه زمانی آغاز شده است هیچ نمی دانیم. در سالهای نخستین بازگشت شهید نورانی به ایران ۱۳۱۹) – (۱۳۱۸ کافه فردوس در خیابان اسلامبول محل رفت و آمد بسیاری از روشنفکران و فرنگ دیده ها بود.

شاید که آشنائی این دو از آن زمان و در آنجا آغاز شده باشد. شاید هم که نه! در هر حال با شهریور ۱۳۲۰ فضای سیاسی اجتماعی تازه ای در ایران پدید آمد و سخنان دیگری بر زبانها جاری شد. در این فضا است که از بهمن ۱۳۲۰ تا 17 آذر ۱۳۲۱ روزنامه مردم که نباید آن را با نامه مردم که بعدها انتشار یافت و ارگان روزانه حزب توده بود یکی دانست انتشار می یابد. در سال ۱۳۲۱ هدایت و شهید نورانی هر دو مقالاتی در این روزنامه نوشته اند. چند ماهی بعد هم که سخن آغاز به انتشار می کند خرداد (۱۳۲۲ این هر دو
از جمله نویسندگان نخستین شماره مجله اند. پس زمانی که در پائیز ١٣٢٤ نامه نگاری آغاز می شود از دوستی و آشنایی میان این دو تن سالهای چندانی نگذشته است.

در این سالها هدایت کارمند غیر رسمی دانشگاه تهران است و در قلم شهید نورانی روزهای او چنین می گذرد هدایت فعلا در هنر کده هنرهای زیبا کار می کند. حقوقش ٣٦٠ تومان است … کاری در حقیقت ندارد. ظاهراً مترجم است ولی متنی وجود ندارد که محتاج ترجمه باشد … روزی نیم ساعت آنجا سری می زند. اول کلاهش را بر می دارد و در گوشه ای می گذارد. بعد روی صندلی می نشیند و زنگ میزند و یک چای قند پهلو دستور می دهد. سپس مدتی به دیوارها نگاه می کند و اگر روزنامه ای زیر دستش باشد به صفحه اول آن نگاه میکند ولی نمی خواند و پس از صرف چای مجددا بدون اینکه یک کلمه با کسی حرف بزند کلاهش را به
سر می گذارد و از همان راهی که آمده بود بر می گردد. این است برنامه روزانه هدایت یک کلمه خلاف یا اغراق در آنچه عرض کردم نیست …

نه وزارت خارجه به دردش می خورد و نه وزارت داخله خودش عقیده دارد که سرنوشتی است که باید طی شود. من عقیده دارم که از پر دویدن پوزار پاره می شود. بنده و هدایت هر جا برویم نحسی فطری خود را با خود می بریم. چاره ای هم نداریم مخبر السلطنه هم قدمی برای او بر نمی دارد، گردن کلفت تر از مخبر السلطنه ها هم نمی توانند برای او کاری کنند. چه کاری؟ لابد می خواهند
او را برای کار و ماموریتی به جایی بفرستند. او از همه چیز بیزار است.