کتاب مردی که زیاد میدانست

دانلود کتاب مردی که زیاد میدانست نوشته نویسنده آلفرد هیچکاک pdf بدون سانسور

عنوان اثر: مردی که زیاد میدانست

پدید آورنده: آلفرد هیچکاک

زبان نگارش: فارسی

سال نخستین انتشار: مرداد 1404

شمارگان صفحات : 138

معرفی کتاب مردی که زیاد میدانست

خانواده‌ای آمریکایی به نام‌های دکتر بن مککنا (جیمز استوارت)؛ همسرش جو (دوریس دی) و پسرشان هنک (کریستوفر اولسن) برای گذراندن تعطیلات خود به مراکش می‌روند. در پی درگیری که بین آن‌ها و یکی از اهالی مراکش در اتوبوسی رخ می‌دهد؛ با مردی به نام لوییس برنارد آشنا می‌شوند که به آن‌ها کمک می‌کند. لوییس برنارد که مردی فرانسوی است آن‌ها را برای صرف شام در رستورانی دعوت می‌کند. در همان شب بن و جو در رستوران با زوج دریتون آشنا می‌شوند که برای گذران تعطیلات به مراکش آمده‌اند. روز بعد در حالی که این دو زوج در بازاری مشغول گردش هستند؛ چاقو خوردن مردی با لباس محلی را مشاهده می‌کنند که معلوم می‌شود لوییس برنارد است…

خلاصه کتاب مردی که زیاد میدانست

نسخه ی ۱۹۵۶ هیچکاک شاید نخستین فیلم تقلید از خود او باشد. بوده است فیلم هایی که هیچکاک از تم و مضامین خاص گذشته ی خویش در آنها بهره دوباره گرفته )نگاه کنید به »قضیه بارادین« با »سرگیجه« و یا »دستگیری دزد« با توطئه فامیلی مثلا اما مردی که زیاد میدانست در واقع کپی مجدد از یکی از کلاسیک های اوست که در دههی سی ساخته – منتها این بار به طریقه ی ویستاویژن و رنگی با چهل و پنج دقیقه زمان بیشتر ۱۲۰) دقیقه به جای ۷۵ دقیقه و با دو بازیگر بولساز و محبوب دوریس دی و جیمز استیوارت در نقشهای ادنابست و لسلی بنکز با همه ی این وقت اضافی معهذا دو صحنه ی اصلی در این نسخه ی جدید نیامد. یکی اتاق جراحی دندانساز و دیگری صحنه ی محاصره خیابان. کوشش هیچکاک بیشتر مصروف بر آن بوده تا شیوه یی منطقی به قصه بدهد. آنچه که در حقیقت در نسخه ی اولی وجود نداشت. زیرا به اعتقاد او تماشاگر جدید دیگر نمیتوانست به سادگی ارتباط سریع صحنه ها را بدون دلیل کافی و قانع کننده یی بپذیرد. از این رو، صحنه ی افتتاحیه ی قتل مأمور مخفی را از سوییس به مراکش تغییر داد در حالیکه در نسخه جدید قربانی در بازار مراکش در بازوان جیمز استیوارت می افتاد و قبل از مردن اطلاعات لازم را کنار گوش او زمزمه می کرد. کودک خردسال دزدیده شده نیز بدل به پسربچه ی کوچکی شد که دوریس دی نقش مادر او را به عهده داست.

با این وجود، چنین به نظر میرسید که این تغییر مکان و فضا از لحاظ رنگ تکنی کالر بیشتر مناسبت پیدا میکرد تا اصولاً اساس قصه ی فیلم. صحنه ی معروف رویال آلبرت هال در واقع به نوعی مشتاقانه تر گرفته شده بود. در حالیکه موسیقی اصلی کانتاتا با ارکستر و شکل باشکوه تری اجرا گردیده بود. هیچکاک خود در این باره پس از هشت سال از زمان عرضه ی فیلم – در روزنامه ی تایمز« گفته است که دومین نسخه با وجود آنکه چندان ایده ی خوبی نبوده صرفاً به این خاطر روی دستش مانده که خواسته است يك كار تند و تیز برای جیمز استیوارت جور کند!

باقی تغییرات در دو نسخه برمی گشت به شخصیت های بازیگران دوریس دی نقش یک ستاره ی بازنشسته فیلم و نمایشهای کمدی – موزیکال را داشت که به او این بهانه و فرصت را بدهد تا آهنگ لالایی وار خود کی سراسرا آنچه که باید بشود، می شود را بخواند. جیمز استیوارت به نقش یک مرد حرفه یی یعنی یک دکتر ظاهر میشد که با قیاس همین رل به وسیله ی لسلی بنکز بازی ظریف تر و روان تری ارائه میداد. صحنه های آلبرت هال با طول زمانی بیشتر و در عین حال کشش و ارزشهای نمایشی زیادتری ساخته شده بود. گفته می شود که هیچکاک قريب به بیست و دو سال طول کشید تا توانست به این آرزوی دیرینه ی خود یعنی دوباره سازی این صحنه ی پرهیجان صورت تحقق بخشد. در نسخه ی دوم وی موفق شد تا به تمامی آن جزییاتی که نتوانسته بود بار اول به آنها بپردازد. توجه کند. حرکت دوربین از روی اجرای آهنگ توسط اعضای ارکستر به روی محل رهبر ارکستر و از روی نتهای موسیقی تا سرانجام به حرکت تمثیلی ضربه ی سنج برسد.

هیچکاک خود در مورد اختلاف بین دو نسخه ی این فیلم در کتاب ۱۹۷۷ هیچکاک به روایت تروفو عقیده دارد: مهم ترین تفاوت بین دو نسخه ی مردی که زیاد میدانست اینست که در نسخه ی انگلیسی سوهر به زندان می افتد بنابراین همسر او بار تمام مشکلات و گرفتاریها را در آلبرت هال تا به انتهای فیلم بر دوش میگیرد. با این حال با تمام اختلافها، صحنه ی آلبرت هال در هر دو نسخه ساده برگزار شده و در هر دو نیز کانتاتا یکی است.

تروفو در این باره می گوید: اجرای ارکستر در نسخه ی دوم به وسیله ی برنارد هر من بسیار عالیتر است و صحنه طولانی تر، تقريباً يك حلقه ى سیصد متری تماماً موزیکال بدون يك كلمه دیالوگ و تصاویر بسیار پر تحرك از حرکت دوربین از روی چهره ی قاتل به روی صورت زن و سپس از روی زن به چهره ی سفیر کبیر در توجه به جزییات و نکات دقیق نسخه ی دوم بسیار عالیتر از نسخه ی اصلی است. با این همه، آنچه که در نسخه ی اول وجود داشت آن روح و آتمسفر زنده و فضای حسیتر، در نسخه ی جدید وجود ندارد. مثلا صحنه یی که خود به خود نوعی کلیشه ی سینمایی شد، آن آشفتگی دوریس دی از یکسو و نیز خونسردی و آرامش جیمز استیوارت از سویی دیگر در حالیکه می کوشند پلیس را به واقعیت يك سوء قصد واقف سازند فاقد هیجان صحنه ی کارد فیلم نخستین است. برندا دو بانزی و برنارد مایلز در نقش دو خرابکار منفور، زوجی مناسب به حساب میآمدند و همین طور دانیل ژلن در شمایل یک عرب با چهره ی واکس قهوه یی خورده ی خود و گرفتار مخمصه در کازبا کاملا مشخص به نظر میرسید.