رمان آشوب

هوا تاریک بود و او گم! ترس چلانده بودش اما امیدوار بود… گوشیش را از جیبش در آورد تا شماره مادرش را بگیرد. هین بلندی کشید از گوشی خاموش شده‌اش، مگر چقدر پیاده رفته بود؟ به ساعت مچی‌ اش نگاه کرد. ساعت ۲۲ شب بود خدایا مادرش؟ فورا خود را به یک سوپری رساند. پر از تمنا گفت: آقا اینجا کجاست؟ فروشنده نگاهی به قیافه اش کرد … معلوم بود دخترک مال این اطراف نیست. چهار باغ بالاست .. آب دهانش را قورت دادو گفت: چطوری میشه رفت آپادانا؟ مرد بی تفاوت گفت: با تاکسی. در دل پوزخند

زد و با خودش گفت: نمی‌گفتی اصلا نمی‌فهمیدم. سر به زیر تشکر کرد و از سوپری بیرون زد تنها بود و می‌ ترسید حتی از تاکسی‌های زرد رنگ. لبه‌‌ خیابان ایستاد … امشب مجبور بود. تاکسی زرد رنگی جلویش ترمز کرد و او فقط گفت: دربست. -کجا خانوم؟ -آپادانا. -کرایه اش ۲۲ تومن میشه. -اشکالی نداره. سوار شد و هزاربار صلوات داد و مادرش… وای که فروزان الان دلش هزار راه رفته بود. به آپادانا رسیده تشکر کرد. کرایه را داده… فورا و با حالت دو به سمت خیابان آشنای همیشگی رفت رسیده به سرکوچه نفس راحتی

کشید و خدارا شکر! جلوی در خانه که رسید همین که خواست دستش روی زنگ برود در باز شد و هیبت فردین ترساندش. هینی کشید و قبل از اینکه خود را کنار بکشد فردینی که سبزی چشمانش سرخ شده بود جلویش ایستاد و دستش بالا رفته سیلی محکمی به صورتش زدو گفت: زدم تا یاد بگیری یه دختر تا این وقت شب بیرون نمی‌مونه. چشمش سوخت گلوی کوچکش ابری شد. به چه حقی زده بود وقتی فرهاد هم نزده بود. دست روی گونه‌اش گذاشت و فردین انگار کوتاه بیا نبود. -همش شری تو. نمی‌دونم …