کتاب عطر سنبل عطر کاج

دانلود کتاب عطر سنبل عطر کاج اثر فیروزه جزایری دوما به صورت فایل PDF قابل اجرا در اندروید و آیفون با ویرایش جدید و لینک مستقیم رایگان

کتاب عطر سنبل عطر کاج به داستان سفر آمریکایی خانواده‌ی جذاب نویسنده می‌پردازد: پدرِ مهندس فیروزه که رویاهای عجیبی را در سر می‌پروراند؛ مادر مهربانش که هیچ وقت انگلیسی را یاد نگرفت و برایش هم اهمیتی نداشت و خودِ فیروزه که در کودکی نام خود را به جولی تغییر داد و زمانی که با مردی فرانسوی ازدواج کرد، با موج جدیدی از تفاوت‌های فرهنگی رو به رو شد …

خلاصه کتاب عطر سنبل عطر کاج

من خوش شانس بودم که سال‌ها قبل از تحولات سیاسی ایران به آمریکا آمدم آمریکایی هایی که می‌دیدیم مهربان و کنجکاو بودند آبایی از پرسیدن سوال نداشتند و مایل به شنیدن پاسخ بودند وقتی انگلیسی را حد کافی یاد گرفتیم همیشه توسط بچه‌ها و بزرگترها پرس و جو می‌شدم. در مورد ایران، ذهن آمریکایی ها لوحی سفید بود. از سوال‌ها معلوم بود که بیشتر آن‌ها در سال 1972 هیچی از ایران نشنیده بودند ما تمام تلاش مان را برای آموزششان به کار می‌گرفتیم “آسیا را که می‌شناسی؟ خب از شوروی می‌روی طرف جنوب و ما آنجاییم” یا خودمانی تر اشاره می‌کردیم

به جنوب دریای خزر، “جایی که خاویار معروف از آنجا می‌ آید” بیشتر اهالی ویتی پر خاویار معروف را نمی‌شناختند و وقتی توضیح می‌دادیم چهره شان درهم می‌رفت. “تخم ماهی؟ اه اه.” به همسایگی با عراق و افغانستان اشاره می کردیم اما آن هم فایده نداشت وقتی سرنخ‌های جغرافیایی ته می‌کشید می‌گفتیم “از هند ژاپن یا چین چیزی شنیده اید؟ ما توی همان قاره هستیم.” می‌دانستم که کشور ما سرزمین کوچکی ست و آمریکا وسیع است اما حتی به عنوان یک بچه‌ هفت ساله برایم عجیب بود که آمریکایی‌ها هیچ وقت روی نقشه به ما توجه نکرده بودند. لابد مثل

این ست که در حال راندن به فولکس باشی و متوجه شوی راننده هجده چرخ تو را نمی‌بیند در این جغرافی برای تمام دوره‌های تحصیلی اجباری ست دولت کتاب‌های درسی را منتشر می کند و تمام دانش آموزان یک مقطع تحصیلی درس‌های یکسانی را می‌خوانند در جغرافی سال اول، من باید شکل ایران و جای پایتخت آن تهران را یاد می‌گرفتم باید حفظ می‌کردم که با ترکیه افغانستان، پاکستان، عراق و اتحاد جماهیر شوروی همسایه هستیم و اینکه در قاره آسیا زندگی می‌کنیم هیچکدام از بچه‌ها در ویتی یر، شهری با یک ساعت فاصله از لس آنجلس، از من درباره‌ی جغرافی نمی‌پرسیدند …