کتاب تاریخ روزنامه‌نگاری ایرانیان و دیگر پارسی‌نویسان (جلد اول)
| عنوان | کتاب تاریخ روزنامه‌نگاری ایرانیان و دیگر پارسی‌نویسان |
| نویسنده | ناصرالدین پروین |
| ژانر | تاریخ ایران، روزنامه نگاری |
| تعداد صفحه | 366 |
| ملیت | ایرانی |
| ویراستار | رمان بوک |
دانلود کتاب تاریخ روزنامه‌نگاری ایرانیان و دیگر پارسی‌نویسان (جلد اول) اثر ناصرالدین پروین به صورت فایل PDF قابل اجرا در اندروید و آیفون با ویرایش جدید و لینک مستقیم رایگان
مخاطبان این کتاب در آغاز با سیر ارتباط و پیام در جامعه ایران آشنا می‌شوند؛ در پی آن پیشینه‌ای از کار چاپ در جهان و فرهنگ ایرانی فرا روی مخاطب قرار می‌گیرد؛ سپس مولف طی ۳بخش از دگرگونی‌های روزنامه نگاری به زبان فارسی سخن به میان آورده است. بخش نخست «پیدایش روزنامه‌نگاری فارسی در هند» است؛ در بخش دوم به روزنامه‌نگاری ایران از آغاز سال ۱۲۵۲ق تا قتل ناصرالدین شاه به سال ۱۳۱۳ق اختصاص دارد. بخش سوم ویژه روزنامه‌های فارسی چاپ خارج است. ساختمان اصلی هر یک از دوره‌های مذکور متشکل از سه جزء است: ۱: تاریخچه روزنامه‌های آن دوره و نقد منابع تاریخی مربوط به آن روزنامه‌ها، ۲: ویژگی‌های فنی و اداری روزنامه‌ها و ۳: محتوای روزنامه‌ها …
خلاصه کتاب تاریخ روزنامه‌نگاری ایرانیان و دیگر پارسی‌نویسان
“درآمد” این فصل به روزنامه‌های فارسی هند از ۱۸۳۷ تا ۱۸۷۶ اختصاص دارد. سال نخست، سال موقوف شدن رسمیت زبان فارسی در شبه قاره و سال آخر، سال تعطیل روزنامه جام جهان نما بود. در همین سال آخر، با انتشار روزنامه اختر چاپ اسلامبول روزنامه نگاری فارسی به ویژه در بیرون از ایران، به راه تازه‌ای گام نهاد. سال ۱۸۳۷م (برابر با ۵۳-۱۲۵۲ ق)، که مبدأ این فصل است، سال ظهور نخستین روزنامه فارسی چاپ ایران نیز هست، ولی برای پیوستگی سخن و رعایت ترتیب تاریخی، این فصل را پس از دو فصلی که در آن‌ها از هند سخن رفت آوردم تا در سه فصل پی در پی به روزنامه نگاری فارسی در آن سرزمین بپردازیم و آنگاه
تاریخچه و نحوه انتشار نخستین روزنامه‌های ایران را مرور کنیم. ۱. زمینه “نظر اجمالی” آغاز مبارزه با زبان فارسی. در چهاردهم سپتامبر ۱۸۳۶ (جمادی الثانی ۱۲۵۲)، جام جهان نما روزنامه وابسته به کمپانی هند شرقی “خبر موقوفی زبان فارسی در ملک هندوستان” را منتشر ساخت (ش ۷۴۴)؛ ولی این بدان معنا نبود که روزنامه های فارسی نیز، حتی روزنامه‌های وابسته به استعمار، از انتشار بازایستند. زیرا هنوز بخش بزرگی از باسوادان هند زبان فارسی را به کار می‌بردند و در دربارهای به ظاهر مستقل آن کشور نیز همچنان فارسی زبان رسمی بود. شاعر بزرگ فارسی اردوی این عصر، میرزا اسدالله غالب در همان موقع گفت: فارسی بین تا ببینی نقش‌های
رنگ رنگ، بگذر از مجموعه اردو که بی رنگ من است. درواقع، گرچه با دشواری‌های بسیار، زبان فارسی سه سنگر عمده خود را حفظ کرده بود: دانش آموختگان، دربار، مسلمانان. بدین گونه فارسی همچنان زبان ارتباطی بسیار مهمی بود و جای شگفتی نیست اگر بدانیم که با وجود کوشش پیگیر مقام‌های انگلیسی برای حذف زبان فارسی و جایگزینی زبان انگلیسی و تقویت زبان‌های محلی؛ پس از صدور فرمان یاد شده جام جهان نما و نه سال، سلطان الاخبار بیست سال، اخبار لوديانه ده سال و آیینه سکندر و زيدة الاخبار و ماه عالم افروز هر یک چهار سال به زندگی ادامه دادند و دست کم دوازده روزنامه و مجله جدید هم در فاصله زمانی مورد مطالعه …
- انتشار : 03/08/1403
- به روز رسانی : 20/09/1403
