کتاب تهوع

دانلود کتاب رمان تهوع اثر ژان پل سارتر به صورت فایل PDF قابل اجرا در اندروید و آیفون با ویرایش جدید و لینک مستقیم رایگان

داستان نویسنده‌ ای فرانسوی به اسم آنتوان روکانتن را روایت می‌کند که وجود و هستی خود را مایه‌ رنج و عذابش می‌داند. او تمام احساسات و عقاید خود را درباره‌‌ی جهان و آدم های پیرامونش، به شکل یک دفتر خاطرات روزانه می‌ نویسد و باور دارد اشیاء بی جان و موقعیت های مختلف، به تعریف او از خود و آزادی عقلانی و روحی اش لطمه می زنند و این ناتوانی، او را دچار تهوع می کند. مشکل روکانتن یک افسردگی ساده یا یک بیماری روانی نیست، هرچند انزجار او از نیروهای وجودی و کشمکش های او با معنای زندگی او را به این مرز می‌رساند …

خلاصه کتاب تهوع

روکانتن به این نقطه که می‌رسد باور دارد که او از هر آنچه می تواند درباره‌ی وجود بداند، آگاهی یافته است. ولیکن در واقع فراگردی که او می‌پیموده است هنوز کامل نیست یک دلیلش آن که در توضیح دادن یک جور حالت توطئه گرانه ای که هنگام بیرون رفتن از باغ ملی از آن آگاه است کام نیافته است وانگهی روشن است که نمیتواند با گفتن اینکه موسیقی وجود ندارد آن را فیصل دهد و یک سو نهد. این معنی که موسیقی پیشتر به مفهوم دایره پیوسته شده است و آن که آسودگی از تجربه‌ تهوع بیش از یکبار در نتیجه گوش دادن به

موسیقی فرا آمده است گویای آن است که هنوز همه مطلب درباره ی موضوع گفته نشده است و به هر روی همچنان که هم اینک می‌بینیم دیدار روکانتن از آنی، بعد دیگری به آنچه پیشتر کشف کرده است می‌افزاید زیرا آشکار می‌شود که در مدت جدایی شان، آنی در زمینه اشتغال های خاطر خودش تا اندازه زیادی به همان شیوه روکانتن تحول یافته است. این همانندی در توضیح آنی درباره‌ی لحظه های کاملی نمایان می‌شود که یک وقتی براً آنها ارج بسیار می‌نهاد ولی دیگر به شان باور ندارد توضیحش از قضا نشان می‌دهد که از اینباره

به سارتر پسر چه قدر نزدیک می‌شود در «درآمدمان بندی از کلمات را نقل کردیم که در آن سارتر مدعی است که به نزد او تصویرهای گران لاروس حقیقی تر از چیزهایی که بازشان می‌نمودند بودند میمون‌های درون تصویرها از میمون‌های باغ وحش میمونتر بودند و جز آن آنی همین واکنش را در برابر تصویرهای تاریخ فرانسه نوشته‌ی میشله داشت، آن‌ها مثلاً در داشتن کیفیتی مشترک بودند که در نزد تصویرهای دانشنامه یا به راستی، در نزد کلمات یک کتاب مشترک اسـت ـ می‌شود بـه آن ها امید بست که در جایی که برایشان معین شده بود پدید آیند …