رمان ونوس پاپیون مارس

دانلود رمان ونوس پاپیون مارس اثر آتوسا ریگی

دانلود رمان ونوس پاپیون مارس اثر آتوسا ریگی به صورت فایل PDF قابل اجرا در اندروید و آیفون نسخه کامل با ویرایش و لینک مستقیم رایگان

ترانه سالهاست از (رهان) همکلاسی و عشق سابق خود بیخبر است، اما هیجگاه خبر مرگش را باور نکرد و همیشه منتظر دو چشم با رنگهای، متفاوت بود، حالا بین دوستان زمزمه های از برگشت رهان میشنود، در حالیکه خود غرق در مشکلات خانوادگی و بدهی پدرش میباشد و …

خلاصه رمان ونوس پاپیون مارس

با یادآوری چشم های اشک آلود و زجه های خاله انسی، رعشه به تنم می افتد. چقدر آن روزها سخت گذشت. چقدر تلخ گذشت. تا مدت ها با کسی حرف نمی زدم. وعده های غذاییم به یک وعده تقلیل یافته بود. سرکلاس های دانشگاه حاضر نمی شدم و یک ترم را کامل از دست دادم. این تنها در خانه ما بود و مامان می گفت اوضاع خاله انسی بدتر است. می گفت روزی نیست که غش نکند! من تنها در خاکسپاری و روز دوم، آن هم به اصرار مامان، حضور داشتم

واقعیتش این بود که از خاله انسی شرمم می آمد. همان جا بر سر مزار رهان، دیدن او و حاج علی بقدری حالم را بد کرد که تا روزها از خواب و خوراک افتاده بودم. فرنوش جمله سیما را تایید می کند و باقی بحث به سوییی می رود که بچه ها خودشان را قانع کنند که رهان مرده است و لادن تنها جهت اذیت کردن ما آن حرف ها را زده. انگار همگی به آن نیاز داریم، انگار همه ما به شنیدن اینکه رهان مرده است، احتیاج داشتیم! انگار ما نیاز داشتیم یکبار دیگر به خودمان یادآور شویم که رهان مرده است. که قرار نیست سر و کله اش پیدا شود و… ما نیاز داریم ساعت ها بنشینیم و دلیل بیاوریم که رهان زنده نیست. درحالیکه او واقعا هم زنده نبود

ما زنده اش کردیم و دوباره کشتیمش. آن هم در یک ساعت! برای آنکه ذهن مان مشغول چیز دیگری شود، ارغوان از دوست پسر جدیدش می گوید و دیگران هم استقبال می کنند. انگار تنها منم که نمیتوانم مغزم را از آنچه که تنها یک حرف بود، خالی کنم. به این فکر میکنم که اگر رهان زنده می بود، مامان از طریق خاله انسی خبردار می شد. هرچند که بعد از آن جریانات روابطمان بالکل خراب شد و از هم پاشید. عصبی میشوم از اینجا بودن و فکر کردن به چیزهایی که دیگر فایده ای ندارند

به بابا پیام می دهم، به دنبالم بیاید. اصلا باید همراه مهسا من هم می رفتم. اشتباه کردم که ماندم. با ضربه ای که به بازوم می خورد سمت سیما برمی گردم. منو را به سمتم میگیرد و می گوید: -میخوایم شام رو همین جا بخوریم. سفارش بده -من میرم خونه، مرسی. اعتراض بچه ها بلند میشود و من هم توضیح میدهم که به بابا پیام داده ام تا به دنبالم بیاید. بعد از پا فشاری بسیار کوتاه می آیند؛ منتها می بایست یک قرار دیگر هماهنگ میکردم که حتما با آن ها شام بخورم. من هم قبول کردم. درواقع دروغ گفتم که پذیرفتم

از این کافه که پام را بیرون می گذاشتم، تا چهار سال بعد سراغشان را نمیگرفتم. آن ها دروغ گفته بودند. با حیله مرا به اینجا کشانده بودند. آن ها فقط میخواستند بدانند که… تا آمدن بابا مجبورم به خزعبلات ارغوان گوش بدهم. طبق معمول از دوست پس خیالی بسیار پولدار، خوشتیپ و خوش بر و روش می گوید. گویا قبلی را که جراح بوده، دک کرده و حالا مدیر یک شرکت صادرات زعفران، او را، ارغوان را تور کرده است …