رمان عشق را سانسور کردند نیلوفر لاری

دانلود رایگان رمان عشق را سانسور کردند اثر نیلوفر لاری

دانلود رمان عشق را سانسور کردند اثر نیلوفر لاری به صورت فایل PDF قابل اجرا در اندروید و آیفون نسخه کامل با ویرایش و لینک مستقیم رایگان

درست وقتی که خانواده بزرگ و سنتی میرزا آقاخان پناهی از شهرت و معروفیت پسر مداحشان غرق غرور و سرورند و از امتیازات خاص حاصل از آن بی‌وقفه بهره می‌برند، ناگهان فیلمی خصوصی از یک محفل پنهانی در شبکه های اجتماعی و تلویزیون های آن‌ ور آب پخش می‌شود و از دختری به نام محبوبه پناهی، خواهر مداح معروف، که صدای خوش و تحسین‌ برانگیز و رقص زیبا و منحصربه فردی دارد به عنوان …

خلاصه رمان عشق را سانسور کردند

برای چی از خانه گریزان شده و من چرا دیگر آن محبوب سابق نیستم و هنوز مثل من آن روی محمد را هم ندیده بود و نمی دانست محمد چطور دارد خودش را برای یک انتقام سخت و جنگ تمام عیار مجهز و آماده می کند و چه خواب و خیال هایی برای همه مان دیده

محیا سالاد شیرازی درست کرده بود . من هم بعد از دم کردن برنج و شست و شوی سبزی کارم را توی آشپزخانه تمام کردم و به اتاقم رفتم که لباس مناسبی بپوشم . تازه رفته بودم سروقت کمد لباسم که مامان در زد و بی تعارف آمد تو و در را بی صدا پشت سر خودش بست . بالاخره جای خوبی دستگیرم کرده بود

– زود باش بهم بگو محمد راجع به زهره خانم بهت چی گفت ؟ نگفت چطوری مرده ؟ وقتی ایست قلبی کرد و مرد اونم پیشش بود ؟ با بی اعتنایی شانه زدم بالا و در کمد را باز کردم و یک نگاه سرسری به لباس ها انداختم

چی می پوشیدم که هم لباس راحتی خانه به حساب بیاید هم مناسب مهمانی خانوادگی امشب باشد !؟ با کفری درآمده به طرفم آمد و دستش را روی کتفم گذاشت و مرا به سمت خودش چرخاند . -مگه با تو نیستم؟

از این که با تمام آن حرف ها هنوز خودم را مجبور به حرف شنوی و اطاعت از او می دیدم عصبانی بودم . برای خودش احساس گناه و طر می کرد یا محمد ؟ با حرص لب بر چیدم و گفتم

– اون و بابا وقتی رسیدن که زهره خانم تموم کرده بود! انگار که خیالش راحت شده باشد دستش را روی قلبش گذاشت و چشم از من گرفت . انگار داشت با خودش حرف می زد

-می دونستم محمد تقصیری نداره . اون خودش مرد . خودش مرد . از این که هنوز می توانست نسبت به محمد بخشنده و رئوف باشد و مثل همیشه راجع به او قضاوت سختگیرانه ای نداشته باشد متعجب و گیج و حتی خشمگین بودم !

چرا این قدر بین محمد و ما که بچه های تنی اش بودیم فرق می گذاشت و هرگز نسبت به من و محیا این طور سخاوتمند نبود ؟ برافروخته از افکار تحریک آمیزی که از سرم می گذشت یک پیراهن سورمه ای با خال خال سفید و یقه حلزونی برداشتم

خیال داشتم روی آن یک ژاکت نازک نقره ای رنگ بپوشم . فکر کنم یک شال نقره ای هم دارم که باید می گشتم پیدایش می کردم . انگار قرار بود برایمان مهمان بیاید . مهمانی که نه غریبه بود نه خودی و با وجود آشنایی دیرینه ای که باهم داشتیم یک جورایی نسبت به هم احساس بیگانگی می کردیم. واقعا نمی دانستم حالا با هم چه نسبتی داریم ؟

مامان اخمو و عبوس نگاهم می کرد. از انتخابم راضی نبود و سعی نکرد به روی خودش نیاورد . پیراهن را از دستم گرفت و پرتش کرد توی کمد . – این لباس های بچگانه ی جلف چیه تو کمدت نگه می داری ؟ بریزشون دور …