کتاب تجربه ‌‎گرایی در جامعه‌ شناسی

دانلود کتاب تجربه ‌‎گرایی در جامعه‌ شناسی: نقد روش‌های تجربی و کمی در جامعه‌ شناسی معاصر اثر جودیت ویلز، دیوید ویلر به صورت فایل PDF قابل اجرا در اندروید و آیفون با ویرایش جدید و لینک مستقیم رایگان

“تجربه‌ گرایی در جامعه‌شناسی” کتابی است که در نقد روش‌های تجربی و کمی در جامعه‌ شناسی معاصر به رشته تحریر درآمده است. تجربه‌ گرایی یکی از روش‌های شناخت در علم اجتماعی جامعه‌شناسی است که نگارنده در تحلیل نهایی خویش چنین از آن یاد کرده است. از روش‌های جامعه‌شناختی موجود [یعنی تجربه‌ گرایی] قوانین علمی به دست نمی‌آید، در واقع نمی‌تواند هم به دست آید. علم اجتماعی از تجربه‌گرایی حاصل نمی‌شود. حتی مبنای تجربه‌گرایی اجتماعی کنونی نیز بی‌اعتبار است. این روش‌ها برای گردآوری اطلاعات دقیق و ایجاد تعمیم‌های معنادار سودمند نیست. حاصل‌اش نه تنها در مقام علم بلکه در مقام شناخت تجربه گرایانه نیز بی ارزش است …

خلاصه کتاب تجربه ‌‎گرایی در جامعه‌ شناسی

روش شناسی به معنی مطالعه علمی در ابزارهای تحصیل شناخت انسان است. روش شناسی را مطابق این تعریف می‌توان از فلسفه علم و ساخت بندی فنون، یعنی دو موضوعی که غالباً با آن اشتباه می‌شود، متمایز کرد. فلسفه علم هم توصیفی و هم نظری بوده است. وقتی خصلت عمدتاً توصیفی دارد از تاریخ علم قابل تمیز نیست. وقتی خصلت نظری داشته غالباً مشغله‌ای ایدئولوژیک بوده که در آن فرایافت ثابتی از علم شالوده تفسیر معنای علم بود. ساخت بندی فنون رشته‌ای محدودتر از روش شناسی است و عموماً به خاطر هدف عملی تحصیل شناخت مورد توجه بوده است. برای مثال فنونی چون مکاشفه می‌تواند ابزاری مؤثر برای

کسب شناخت عرفانی یا مذهبی باشد و انتظار می‌رود شخص مذهبی یا عارف به فنون مکاشفه پالایش بیشتری بدهد. از سوی دیگر تکامل فنون مکاشفه شاید برای دانشمندی که فنون متفاوتی برای کسب شناخت به کار می‌برد هیچ بهره‌ای نداشته باشد. اغلب آنچه که به نام روش شناسی در جامعه شناسی نام گرفته چیزی جز تکامل فنون مشاهده نیست. وقتی نظام‌های شناخت نوعاً متفاوت‌اند فنونی که برای کسب نوعی شناخت مؤثر است ضرورتاً در انواع دیگر کارآیی ندارد. روش شناسی به عنوان مطالعه علمی شناخت انسان به نظریه شناختی نیاز دارد که از آن بتوان دلالت‌های متعین استخراج کرد. یک الگو شالوده‌ای برای تبیین

متعین است. اما این تبیین مطلق نیست و می‌تواند تغییر کند یا با الگوهای دیگری که دارای ساختارهای متفاوت بوده و تبیین‌های مؤثرتری عرضه می‌کند جایگزین شود. پذیرش الگویی خاص صرفاً به خاطر مقاصد علمی است – یعنی به خاطر همریختی‌اش با ساختارهای تجربی و در نتیجه کارآیی بیشترش در تبیین آن‌ها. به همین دلایل روش شناسی امری هنجارگذار نیست. همان طور که دورکم اشاره می‌کند خصلت هنجار آن است که دارای قدرت بازدارندگی اجتماعی به صورت مجازات است. این نوع بازدارندگی را نباید با سایر پیامدهای رفتار اشتباه کرد. وقتی نظریه شناخت حاکی از آن است که فن خاصی به عنوان وسیله کسب نوعی شناخت …