رمان زهر تاوان پگاه (P*E*G*A*H)

دانلود رایگان رمان زهر تاوان اثر پگاه رستمی فرد

دانلود رمان زهر تاوان اثر پگاه (P*E*G*A*H) به صورت فایل PDF قابل اجرا در اندروید و آیفون با ویرایش و لینک مستقیم

آخر شب در حالي كه از خستگي روي پاهايم بند نيستم، در كمال ادب و احترام مراسم بدرقه را برگزار مي كنم، ماهان نيك نژاد با سردترين لحن ممكن خداحافظي مي كند و حتي فرصت نمي دهد جوابش را بدهم، كاوه پندار با سرعت هرچه تمام تر دست مي دهد و آن قدر سريع دستش را بيرون مي كشد كه نمي توانم جلوي خنده ام را بگيرم، از اين همه ضعيف النفس بودن اين مرد چندشم مي شود، چندش …

خلاصه رمان زهر تاوان

بعد از رفتن همه، صداي ملتمس مامان را مي شنوم: جلوه جان، ماماني ،آخه اين چه تصميميه كه گرفتي؟ چرا نمياي بريم خونه؟ چرا مي خواي مستقل زندگي كني؟ اين همه سال نديدمت الان هم كه اومدي مي گي مي خوام تنها زندگي كنم؟ آخه مگه مي شه؟ مردم چي مي گن؟ مگه ما چه محدوديتي واسه آزادي هات ايجاد مي كنيم؟

لبخند مي زنم و گونه اش را مي بوسم: من اين جوري راحت ترم مامان جون. به اين سبك زندگي عادت كردم. فاصله مون كه زياد نيست، هر وقت اراده كنين مي تونين بياين اين جا .من هم مرتب سر مي زنم. نگران حرف مردم هم نباشين ،اونا بالاخره يه چيزي واسه حرف در آوردن پيدا مي كنن. با بغض مي گويد: – آخه من اين جوري دلم طاقت نمي گيره.

چرا مادر من؟ من شش سال تو مملكت غريب تنها زندگي كردم، اين جا كه وطن خودمه. پدرم در حالي كه كتش را مي پوشد رو به مادرم مي گويد: بيا بريم خانوم، جلوه ديگه بچه نيست. اين جا هم جاش امنه، اين قدر خودت رو اذيت نكن. به اين درك و شعور بالاي پدرم لبخند مي زنم و با سرخوشي مي گويم: قربون بابايي برم من كه اين قدر هواي دخترش رو داره. لباس هايم را درآورده در نياورده روي تخت ولو مي شوم، حتي آرايشم را هم پاك نمي كنم.

صداي ويبر ي گوشي ام توجهم را جلب مي كند. اس ام اس كيان را مي خوانم: فردا ساعت شش ميام دنبالت موش كوچولو، بايد حرف بزنيم. در جوابش فقط مي نويسم ok و در همان لحظه كه سندش مي كنم بي هوش مي شوم. همزمان با شنيدن صداي زنگ گوشي ام كه خبر آمدن كيان را مي دهد، زيپ بوتم را بالا مي كشم و به گردن و مچ دست ها و لباسم عطر مي زنم و از اتاق و سپس از خانه بيرون مي زنم.

كيان به سانتافه ي مشكي اش تكيه داده و مشغول صحبت كردن با موبايلش است. با اشاره سر سلام مي كند ،در را برايم مي گشايد و خودش هم سوار مي شود. به مكالمه اش گوش مي دهم. مي دونم عزيزم، ولي باور كن امشب كار برام پيش اومده. فردا جبران مي كنم. نه جيگري ،دختر كجا بوده؟! و همزمان چشمكي به من مي زند. مسئله كاريه!

باشه خوشگلم، حتما، بعدا مي بينمت. منم همين طور، فعلا. پوف كلافه اي مي كشد و گوشي را روي داشبورد پرت مي كند. خنده ام مي گيرد ،لبخندي مي زند و در حالي كه لپم را مي كشد مي گويد: احوال وروجك من چه طوره؟ چه كاره بوده امروز؟ خوبم. تا ساعت يك خواب بودم، ديشب واقعا هلاك شدم. خنده بلندي مي كند و مي گويد: آره خوب دركت مي كنم. هم فعاليت روحي ،هم فعاليت جسمي …