کتاب دانشنامه‌ی مزدیسنا

دانلود کتاب دانشنامه‌ی مزدیسنا اثر جهانگیر اوشیدری به صورت فایل PDF قابل اجرا در اندروید و آیفون با ویرایش جدید و لینک مستقیم رایگان

نام‌ها، واژه‌ها، عبارت‌ها و مفاهیم گوناگونی که به نوعی با آیین زرتشت پیوند دارند، بخش مهمی از فرهنگ باستانی ایران را تشکیل می‌دهند و آشنایی با آن‌ها در درک و شناخت بهتر فرهنگ ایران ضروری است. کمابیش نزدیک به همه اینگونه واژه‌ها از جمله: نام‌های ایزدان و امشاسپندان، دیوان و اهریمنان، چهره‌های تاریخی و اسطوره‌ای، نام‌های جغرافیایی باستان، کتب و رساله‌های اوستایی و پهلوی، کتاب‌های شرقشناسان در مورد آیین باستانی ایران، اوستاشناسان معروف، مراسم و آیین‌ها و سنن دید زرتشت، تاریخچه کیش زرتشت و زرتشتیان، واژه‌های دینی و اوستایی، و دیگر واژه‌های مربوط به کیش مزدیسنا، با تکیه بر چند صد منبع و ماخذ در این دانشنامه جامع شناسانده شده‌اند …

خلاصه کتاب دانشنامه‌ی مزدیسنا

به موجب روایات در سال سی‌ام سلطنت گشتاسب زرتشت این کتاب را بر ۱۲ هزار پوست گاو به خط زرین نوشته به گشتن اسب عرضه می‌کند و او دین زرتشت را می‌پذیرد. ولی اوستای فعلی دارای ۸۳ هزار کلمه است و تفسیر پهلوی اوستا که در دوره ساسانیان نوشته شده متجاوز از ۱۱۴ هزار کلمه است. در زمان ساسانیان به گرد کردن پراکنده‌های اوستا پرداختند ولی تنها ۳۱۸ فصل به دست آمد (از محفوظات موبدان) و آن را به بیست و یک نسک تنظیم کردند. از اوستای ساسانی نیز امروز ظاهراً بیش از یک ربع آن در دست نیست. آنچه را که منسوب به اوستا باشد اوستایی گویند از جمله زبان اوستایی که از زبان‌های باستان و آریایی است که کتاب مقدس زرتشتیان به آن نوشته

شده است. زبان اوستایی به احتمال قوی از زبان‌های نواحی شرق ایران بوده چرا که در آن دو لهجه قدیم (گاثی – گاتاهی) و جدید می‌توان تشخیص داد. تاریخ متروک شدن زبان اوستایی به درستی دانسته نیست. کهنترین قسمت اوستا یعنی سرودهای زرتشت احتمالاً پیشتر از سده دهم پیش از میلاد تنظیم شده، ولی قسمت عمده آن که جدیدتر است متعلق به دوره هخامنشی است. اوستا که تنها اثر این زبان است به خطی که در اواخر دوره ساسانی برای نوشتن اوستا از روی خط پهلوی تنظیم شده نوشته شده است. تحقیق زبان اوستائی با توسعه زبان شناسی تعلیقی پیشرفت بسیار کرده اما هنوز فهم همه نکات اوستا به آسانی ممکن نیست. اوستا به زبان شمال غربی برخی شرقی

می‌دانند و از راست به چپ نوشته می‌شود و حال آنکه پارسی باستان یا فرس هخامنشی با خطوط میخی و از چپ به راست نوشته می‌شد. زبان اوستایی با سانسکریت از یک ریشه است. طبق تحقیقات محققين فقه اللغه، زبان اوستا و پارسی باستان دو شکل متوازی و مستقل از یک زبان هستند. به عبارت دیگر لهجه اوستایی لهجه ایالتی از ایران بوده است و پارسی باستان لهجه ایالتی دیگر زبان اوستائی حتی در اواخر زمان هخامنشی متروک مانده بود و در عصر ساسانی حتی موبدان نیز از فهم مطالب کتاب مقدس آنان که باید عاجز بودند. چنان که گزارش پهلوی که در عصر ساسانی نوشته‌اند دارای لغزش‌هایی است. زمان اوستا هم چون زمان زرتشت به درستی تحقیق و تعیین نشده …